นักศึกษาฝึกงาน - การฝึกงานที่ได้มากกว่าประสบการณ์...

“ถ้าเริ่มทำงานตอนอายุ 18 คุณก็จะนำหน้าคนที่เริ่มทำงานตอนอายุ 23 ตั้ง 5 ปี ในวัย 23 ต่อให้เรียนมาสูงแค่ไหนก็เป็นแค่เด็กใหม่ในที่ทำงาน”

หลายๆคนอาจจะเคยได้ยินคำพูดนี้ และนี่คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้จากเด็กบ้านนอกคนหนึ่งตัดสินใจเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองกรุงศิวิไลซ์ ที่รายล้อมไปด้วยสิ่งใหม่ๆและผู้คนที่หลากหลายแตกต่างกันทั้งความคิดและทัศนคติ 
 
มันไม่ใช่เรื่องยากและไม่ใช่เรื่องง่าย ในการตัดสินใจครั้งนี้ เพราะการตัดสินใจในการที่จะเดินไปทางใดทางหนึ่งของชีวิตมันคือการที่เราต้องเสียสละเวลาชีวิตของเราไปพอสมควร ถ้าสิ่งที่เราเลือกเป็นสิ่งที่ใช่ก็ถือว่าเรามาถูกทางและไม่เสียเวลาเปล่า แต่ถ้าสิ่งที่เราเลือกเดินมันยังไม่ใช่ก็ต้องหาทางที่ใช่สำหรับตัวเองต่อไป
   

เหตุผลหลักที่เข้ามาใช้ชีวิตในกรุงเทพ สืบเนื่องมาจากได้เริ่มมาฝึกงานที่บริษัทคอนเฟิร์มทัวร์ ณ ตอนนั้นมองว่าการฝึกงานบริษัททัวร์ในกรุงเทพฯอาจจะทำให้เรามีโอกาสในการทำงานมากกว่าต่างจังหวัด และโอกาสในการได้ไปพบเจอสิ่งต่างๆ
 
แต่เมื่อฝึกงานจบทำให้ได้เรียนรู้ว่า จริงๆแล้วที่นี่ ไม่ใช่ที่ฝึกงาน แต่เป็นที่ฝึกจิตใจพื้นที่ใหญ่สำหรับตัวเรา ที่นี่เป็นเพียงแค่เวทีและที่ในการค้นหาตัวตนว่าจริงๆแล้วเราต้องการจะทำอะไรต่อไปในอนาคต และได้ตอบคำถามตัวเองหลายๆอย่าง ว่าสิ่งที่เราเรียนมาคือสิ่งที่เราจะต้องใช้เมื่อเราต้องทำงานจริงๆหรือไม่

 
บทความนี้เป็นบทความที่เรากลั่นกรองมันมาจากความรู้สึกและความจริงที่มันสะท้อนอะไรหลายๆอย่างตั้งแต่ที่เราได้มาใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพฯและได้เรียนรู้สิ่งต่างๆจากที่นี่

จุดประสงค์ไม่ใช่การมาโฆษณาหรืออวดอ้างสรรพคุณว่าที่บริษัทนี้ดีเลิศกว่าที่อื่นแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะที่นี่ฝึกให้เรากล้าคิดและกล้าที่จะแชร์ความรู้สึกและประสบการณ์ของเราแก่ผู้อื่นทำให้มีบทความนี้ขึ้นมา

และเมื่อมันไม่ใช่การโฆษณาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเชื่อทั้งหมดที่กล่าวไป แต่ถ้าเป็นคนหนึ่งที่อยากรู้จักตัวตน รู้จักความสามารถของตัวเองและอยากฝึกพัฒนาทักษะทางด้านจิตใจ ที่นี่เรายินดีเป็นเวทีให้ลองได้ทำดูสักตั้งและเราไม่ได้ต้องการบังคับฝืนใจใครเพราะถ้าคุณมาด้วยใจเราก็เต็มใจรับคุณเข้ามาและยินดีสนับสนุนในทางที่คุณอยากจะเดิน 
 
สุพรรณิการ์ แก่นสิงห์ (น้ำ)